potulice.chrystusowcy.pl

Ostatnia wakacyjna niedziela była dniem powitania w naszej parafii Ks. Macieja Szmytowskiego TChr. Zgodnie z obowiązującym od jutra dekretem, pod duszpasterskimi skrzydłami nowego administratora znalazły się Potulice, Gorzeń, Kaźmierowo, Niedola, Urszulin, Elżbiecin i Piętacz. Na tę okoliczność z Poznania przybyli Ks. Bogusław Burgat TChr – Wikariusz Generalny Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej oraz Ks. Zbigniew Kutnik TChr – Ekonom Generalny tegoż Zgromadzenia.

Podczas Mszy Świętej Ks. Ryszard Czajka TChr w swoim słowie wyraził radość ze zwycięstwa w ciężkiej i długoletniej batalii o drugiego Księdza dla naszej parafii.

Z tym dniem rozpoczął się więc nowy etap w życiu naszej parafii i w życiu naszego Chrystusowca. Rozpoczęliśmy naszą wspólną wędrówkę. Oby nowy ksiądz szybko poczuł się u nas jak w domu... a my jesteśmy ciekawi z kim mamy do czynienia.

W naszym kościele pojawiły się nowe świece ołtarzowe. Wierzymy, że to nowe „światło”, które zapłonęło, rozjaśni jeszcze bardziej nasze parafialne życie... „bo co dwie kapłańskie głowy to nie jedna”.

Wspominamy dzisiaj Tych, którzy czuwają nad nami „rano, wieczór, we dnie, w nocy”. To właśnie Oni nam pomagają każdego dnia w podejmowaniu dobrych decyzji, Oni strzegą nas od złego. W dniu kiedy w sposób szczególny wspominamy naszych Aniołów Opiekunów, jesteśmy zobowiązani podziękować Im za Ich opiekę i przeprosić za to, że często są „zbyt zapracowani”.

Nasze myśli i serca są dzisiaj przy Świętym Janie Pawle II, którego Chrystus równo 36 lat temu powołał na Stolicę Piotrową. Ponieważ trwamy w miesiącu różańcowym, staramy się wypełniać papieską zachętę, abyśmy ten Różaniec, który jest Skarbem Kościoła, na nowo odkrywali.

Jak zawsze w tym miesiącu, a szczególnie w tych pierwszych dniach, pochylamy się nad grobami naszych najbliższych, i w ciszy i zadumie, rozmyślamy nad tak bardzo znanymi z literatury słowami „Memento mori” – „Pamiętaj, że umrzesz”, a mogiły, obok których przechodzimy, jakby wołały do nas …„Byliśmy czym Wy jesteście, Czym my jesteśmy Wy będziecie”.

I jak każdego roku, na naszym parafialnym cmentarzu odbyła się uroczysta Msza Święta, którą tym razem sprawowali Ks. Proboszcz i Ks. Kapelan, a na którą licznie przybyli parafianie i wielu mających tutaj swoich bliskich, przyjaciół oraz znajomych, a którzy uprzedzili nas w drodze do Wiecznej Ojczyzny. I pewnie najczęściej odmawianą dzisiaj i w najbliższych dniach modlitwą będzie: „Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci”.

W wieczór poprzedzający kolejną rocznicę Odzyskania Niepodległości, grupa młodzieży pod przewodnictwem Marcina Napierały, zorganizowała w naszej świątyni „Koncert Poezji i Pieśni Patriotycznej”. Młodzi wykonawcy stanęli na wysokości zadania i dlatego z niejednych oczu popłynęły łzy wzruszenia. W ten listopadowy wieczór dziękowaliśmy tym wszystkim, dzięki którym żyjemy w wolnej Polsce.

Obszerne fragmenty tego koncertu można obejrzeć tutaj. Natomiast w lokalnych mediach o tym wydarzeniu, można przeczytać i obejrzeć fotografie pod tym adresem.

Wszystkich lubiących muzykę Wolfganga Amadeusza Mozarta, zapraszamy do obejrzenia relacji filmowej z koncertu jaki miał miejsce w naszej świątyni, w ramach „Wsparcia opieki nad zabytkami Województwa Kujawsko-Pomorskiego w 2014 roku”. Obejrzyj i posłuchaj.

Wypełniając polecenie Świętego Mikołaja z dnia poprzedniego, Ks. Proboszcz przekazał obecnym na Mszy Świętej dzieciom skromne prezenty od tego tak bliskiego naszym sercom Świętego. Niestety zarówno Ks. Maciej i Ks. Ryszard musieli obejść się smakiem, nie dostali nic. Czyżby byli niegrzeczni?

Boże Narodzenie za pasem. Długie adwentowe zimowe wieczory, czasami rozjaśniały lampiony niesione przez dzieci, które mimo chłodu i mrozu szły na Mszę Świętą, aby czuwać przy jeszcze pustym żłóbeczku. Nie zabrakło oczywiście naręczy dobrych uczynków i postanowień, którymi nasi najmłodsi parafianie pragnęli przywitać Nowonarodzonego.

Tradycyjna Msza Pasterska dla dzieci i młodzieży została odprawiona o godzinie 22.00, natomiast Ci, którzy nie wyobrażają sobie Pasterki o innej godzinie, przybyli o północy. Jak zawsze atmosferę Bożego Narodzenia podkreślał las choinek otaczających ołtarz. Nie mogło oczywiście zabraknąć dzielenia się opłatkiem i życzeń, wśród których najważniejsze były te, aby nie zabrakło w nas Wiary, Nadziei i Miłości.

W wieczór kończący Stary Rok, niektórzy przed udaniem się na sylwestrowe szaleństwa, przyszli aby spotkać się z Chrystusem na Eucharystii. Przed wystawionym Najświętszym Sakramentem dziękowaliśmy Panu Bogu za otrzymane łaski w roku który przechodzi już do przeszłości, i prosiliśmy Bożą Opatrzność o opiekę w tym który nadchodzi, a który jest jak zawsze wielką niewiadomą.

W Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, w naszych mieszkaniach pojawiły się nowe kalendarze. Każda jego kartka jest jedyna i niepowtarzalna. Każdy dzień jest jeszcze tajemnicą. Pamiętajmy jednak o kalendarzu, który zaplanował dla każdego z nas Pan Bóg. Z Matką Bożą, postarajmy się ten Boży plan, w miarę dokładnie wypełniać. Tym samym weszliśmy już w Nowy Rok. Za nami przeszłość a przed nami przyszłość. Jaka będzie? Wszystko w rękach Dobrego Boga. Zawierzmy swoją przeszłość Bożemu Miłosierdziu; swoją teraźniejszość jego Miłości; i swoją przyszłość Jego Opatrzności. Boże błogosław nam w naszych planach i zadaniach.

Okres Bożenarodzeniowy to czas wytężonej pracy dla naszych Księży. Trwa okres kolędowy. Ksiądz Ryszard zaprawiony w boju i znający doskonale potulicką parafię wie, gdzie i jak iść, w które drzwi zapukać. Natomiast nasz Nowicjusz czasami błąka się po ciemnych zaułkach naszej miejscowości. Mamy nadzieję, że nie ze łzami w oczach i z krzykiem: „Zgubiłem się”!

Jury, któremu przewodniczył „Jego Ekscelencja” miało w dzisiejsze popołudnie trudny orzech do zgryzienia. Powodem tego stresu było wyłonienie laureata najpiękniej wykonanej kolędy. Twarze wszystkich obecnych promieniały radością, gdy uczestnicy śpiewali kolędy przy żłóbku Pana Jezusa. Zapadły wyroki Salomonowe i miejmy nadzieję, że wszyscy byli zadowoleni. Relację z tego wydarzenia można obejrzeć i na załączonym tutaj pliku video.

C + M + B + 2015
CHRISTUS MANSIONEM BENEDICAT
NIECH CHRYSTUS BŁOGOSŁAWI TEN DOM

Święto Objawienia Pańskiego, popularnie nazywane Świętem Trzech Króli. Na drzwiach naszych domów poświęconą w kościele kredą napisaliśmy 3 litery: C + M + B. Warto zauważyć, iż nie są to pierwsze litery imion trzech Mędrców (Kacpra, Melchiora i Baltazara), którzy przybyli złożyć dary Panu. Rozwińmy zatem ten skrót: „Christus Mansionem Benedicat”, co oznacza „Niech Chrystus Błogosławi Ten Dom”. Tak więc, niech Pan błogosławi wszystkim mieszkańcom naszej parafii.

Wielkimi krokami zbliża się już 70 rocznica wyzwolenia hitlerowskiego obozu w Potulicach.

Rozpoczęły się przygotowania. Ksiądz Maciej dba o wystrój kościoła, została podjęta decyzja o odświeżeniu koloru na ścianach naszej świątyni, o oczyszczeniu promieni wokół Tabernakulum, które na nowo biją swym blaskiem i kierują uwagę na najważniejsze miejsce w kościele. Być może nie wszyscy zauważyli, a przecież mamy nowy obraz Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Kościół dzięki współpracy i zaangażowaniu Pań sprzątających lśni czystością.

Czasu coraz mniej, a pracy nie ubywa. Parafialny chórek spotyka się każdego dnia, przygotowuje repertuar, rozgrzewa struny głosowe, zagrzewa serca na tak ważne uroczystości.

Nadszedł długo oczekiwany dzień, w którym to z naszego kościoła przez Telewizję Polonia była transmitowana Msza Święta. Starania o tę transmisję podjął już ponad rok temu ks. Ryszard Czajka i dzisiaj te jego plany się spełniły. Można śmiało powiedzieć, że Ojcem tej uroczystości jest właśnie Ks. Kapelan. Uroczystą Eucharystię celebrowali: Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej Ks. Ryszard Głowacki, Ks. Zbigniew Kutnik, Ks. Karol Kozłowski, Ks. Grzegorz Nowak oraz nasz Proboszcz - Ks. Maciej Szmytowski. Homilię wygłosił dobrze nam znany i Ks. Leszek Kryża.

Dzięki Bogu, wszystko zostało dobrze zorganizowane i dopięte na ostatni guzik mimo stresu, którego doświadczył z pewnością każdy, przyjmujący aktywny udział w przygotowaniach. Uroczystość była bardzo przejmująca i wzruszająca ze względu na przybyłe delegacje oraz wspomnienia byłych więźniów tutejszego obozu.

Dla pragnących przypomnieć sobie te wzruszające chwile, zapraszamy do wejścia tutaj, a o tej samej uroczystości można też przeczytać i obejrzeć relację fotograficzną klikając tu.

Dnia 20 stycznia 2015 r. w Domu Głównym w Poznaniu odbyło się posiedzenie Kapituły Odznaczenia Przełożonego Generalnego Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, któremu przewodniczył ks. Ryszard Głowacki – Kanclerz Kapituły. Podczas posiedzenia Kapituła, na wniosek ks. Macieja Szmytowskiego, przy równoczesnym poparciu ks. Ryszarda Czajki TChr, kapelana Zakładu Karnego w Potulicach, przyznała medal Przełożonego Generalnego Towarzystwa Chrystusowego Panu płk Janowi Maternowskiemu, Dyrektorowi Zakładu Karnego w Potulicach.

13 lutego przybył do Potulic Przełożony Generalny, ks. Ryszard Głowacki TChr, aby osobiście dokonać aktu wręczenia przyznanego medalu.

Ceremonia odznaczenia miała miejsce w Sali Odpraw ZK w Potulicach, w trakcie uroczystości z okazji Święta Służby Więziennej połączonej z pożegnaniem Pana płk Jana Maternowskiego, który po prawie 33 latach służby odszedł na emeryturę.

Dzisiaj, tj. w Środę Popielcową niecodzienną Mszą Świętą rozpoczęliśmy okres Wielkiego Postu, czyli czas pokuty i oczyszczenia naszych serc. Na znak skruchy pochylamy nasze głowy, które Księża obficie posypują popiołem. W tym czasie niezwykle głośno słyszymy słowa, które wypowiada kapłan: „Pamiętaj, że z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”.

Pierwszy piątek w czasie Wielkiego Postu, a więc i pierwsza wspólnie przebyta Droga Krzyżowa którą poprowadziły dzieci i potulicka młodzież. Podczas naszych rozważań towarzyszył nam Ksiądz Proboszcz, który od stacji do stacji niósł ciężki nowy krzyż.

Pierwsza niedziela okresu „Oczyszczenia”. Rozpoczynamy nabożeństwo Gorzkich Żali. W każdą niedzielę przed wieczorną Mszą Świętą, będziemy rozważać Mękę Pana Jezusa, zagłębiać się w to, co nasz Zbawiciel wycierpiał „od modlitwy w Ogrójcu aż do śmierci krzyżowej”. Gromadząc się na wspólnej modlitwie wzbudzamy szczery żal za grzechy i mocne postanowienie poprawy, a jak ufamy, skruszonym sercem nasz Pan nie pogardzi.

Tradycyjnie 8 marca swoje święto obchodzą Kobiety. Dzisiaj, podczas Mszy Świętej modlimy się za naszą potulicką płeć piękną. Szczególnie dzisiaj zastanówmy się na godnością i powołaniem kobiety. Właśnie 8 marca, każdą potulicką Niewiastę powierzamy Kobiecie, którą sam Pan Bóg wybrał na Matkę Swego Syna. Krocząc śladami Najświętszej Maryi Panny, niech każda kobieta będzie kochana i szanowana.

Jak się okazało, nasz nowy Ksiądz Proboszcz to uzdolniony poeta, specjalnie na tę okazję ułożył szybko, na kolanie, rymowankę dla swoich parafianek. Chcesz przeczytać? Kliknij tu.

Dzisiaj rozpoczynamy rekolekcje wielkopostne. Nauki głosi współbrat naszych chrystusowców, Ks. Marcin Stefanik, TChr. Prośmy Ducha Świętego, aby poprowadził nas i obdarzał Ks. Rekolekcjonistę swoimi darami. Już teraz dziękujemy za świadectwo Wiary, którym się Ksiądz dzieli z nami. Niech ten święty czas przyniesie dobre owoce.

Wczesną wiosną przyszła pora na zimowe porządki. Jak się okazało, dach Domu Parafialnego przecieka. Z inicjatywy parafian została podjęta decyzja o remoncie dziurawego dachu. Pod koniec marca ekipa zaczęła prace. Na wysokościach pracownicy nie próżnują, a i sama „Jego Ekscelencja” wspina się i kontroluje przebieg prac. Wielu parafian duchowo wspiera akcję, modli się o dobrą, słoneczną pogodę, o bezpieczeństwo pracowników, o pomyślne i szybkie zakończenie prac na dachu. Dzięki tym wszystkim czynnikom prace związane z remontem dachu przebiegły pomyślnie, księżom woda już na głowę się nie leje. Możliwe, że niebawem rozpoczniemy odnawianie elewacji plebanii, stan której świadczy również o nas, bo przecież to nasz wspólny, Parafialny Dom.

Święto Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. Nasz parafialny odpust. Wieczorem o godzinie 18.00 odbyła się uroczysta Msza Święta, którą odprawił nasz ksiądz proboszcz, i który to również wygłosił do nas poruszające Słowo Boże. Zgromadziliśmy się w skromnym gronie wokół Ołtarza Pańskiego otaczając się wzajemnie modlitwą, również za tych, których tu zabrakło…

Trwamy w okresie Wielkiego Postu, a więc nasza uwaga skierowana jest na modlitwę, post, jałmużnę i uczynki miłosierdzia. 28 marca w Potulicach, odbyła się akcja charytatywna zorganizowana przez Funkcjonariuszy Zakładu Karnego oraz ks. Ryszarda Czajkę TChr,- Kapelana ZK, pod hasłem „Nadzieja dla Karola”. Podczas koncertu, na którym wystąpił chór „Nadzieja”, soliści, (w tym nasza jakże utalentowana muzycznie parafianka Monika Domek), zbierano fundusze na leczenie i rehabilitację Funkcjonariusza Służby Więziennej, który uległ poważnemu wypadkowi. Jako parafia włączyliśmy się w tę akcję i chętnie wsparliśmy p. Karola i jego rodzinę. Podczas koncertu można było skosztować pysznego bigosu, który ufundował i (podobno) sam przygotował Ksiądz Proboszcz. Uczestnicy tej imprezy mogli spróbować swojskiego chleba ze smalcem i z ogórkiem. Podczas gdy artyści śpiewali, mieszkańcy Potulic i okolic, mogli nabyć ozdoby świąteczne, rękodzieła wykonane przez pracowników ZK, przez osadzonych, a także przez Księdza Kapelana. Po koncercie odbyła się licytacja. Tutaj inwencją wykazali się nasi Księża. Można było wylicytować obiad wraz z deserem w Domu Parafialnym. Ze względu na to, że cel był szczytny, propozycja była zachęcająca, to i chętnych nie brakowało. Obiad został wylicytowany i to wcale nie za małą stawkę. Wszystko dla Karola! Na aukcji można było powalczyć o wiele innych przedmiotów, bądź przekazać pewną kwotę na pomoc Karolowi. Nasi parafianie nie zawiedli…(aczkolwiek…). Życzymy p. Karolowi dużo zdrowia, a przede wszystkim tego, aby nie zabrakło mu Wiary, Nadziei i Miłości!

Niedziela Palmowa, niedziela radości i witania Chrystusa Króla wjeżdżającego do Jerozolimy. Potulickie dzieci również przygotowały się na ten dzień. Kilka tygodni wcześniej ogłoszony został konkurs na najpiękniejszą i największą palmę wielkanocną. Dzieci i ich rodzice przyjęli to wyzwanie. Przygotowania trwały, parafianie angażowali się całymi rodzinami, aby wyrazić swą radość i przywitać Pana Jezusa. Konkurs zbliżył z pewnością niejedną rodzinę. W niedzielę w naszym kościele było bardzo kolorowo i wesoło. Dzieci licznie przybyły na Mszę Świętą o godzinie 11.00, po której nastąpiło rozstrzygnięcie konkursu. Jak się okazało najdłuższa palma była o wiele wyższa od naszego i tak wysokiego Księdza Proboszcza, jej długość to 3.30m. Nieprostym zadaniem okazało się wyłonienie najpiękniejszej palmy. Było ich bardzo wiele. Jury, naradzało się dość długo. W końcu, wybrali. Gratulujemy Maluchom i ich rodzicom!!! Po rozdaniu nagród głównych, fundatorem których był Ksiądz Proboszcz, każdy, kto przygotował palmę otrzymał coś słodkiego.

Oczywiście dzieci z Gorzenia również czekały na rozstrzygnięcie konkursu, i dlatego ks. Maciej po obiedzie i tam pojechał aby wyłonić zwycięzców. Fotografie z tego wydarzenia – Potulice i Gorzeń.

Dzień, w którym wspominamy Ostatnią Wieczerzę Pana Jezusa z uczniami, ustanowienie sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Rozważamy modlitwę w Ogrójcu, zdradę Judasza, słowa: „Ojcze, jeśli to możliwe oddal ode mnie ten kielich”. Jakże to wszystko jest nam bliskie. W czwartkowy wieczór licznie przybyliśmy na Msze świętą, po której ksiądz proboszcz przeniósł Najświętszy Sakrament do ciemnicy. Od tej pory mogliśmy Go tam adorować aż do północy.

Wielki Czwartek to „Dzień Kapłański”. Tym, którzy przebywają wśród nas, którzy są nieodłącznymi i niezastąpionymi członkami naszej potulickiej rodziny, naszym duszpasterzom, wyraziliśmy dzisiaj swoją wdzięczność za ich posługę wśród nas, prosiliśmy o dalsze przewodnictwo i złożyliśmy z serca płynące życzenia.

W dzisiejszy Wielki Czwartek, wpisało się również wspomnienie wydarzenia z przed 10 lat. Jak doskonale pamiętamy, 2 kwietnia 2005 roku „odszedł do Domu Ojca” nasz najważniejszy wtedy Ziemski Kapłan, Jan Paweł II. Od godziny 21.15, przez kilkadziesiąt minut nasze myśli i serca były szczególnie przy Nim. W kościele panował półmrok, rozstawione i zapalone były świeczki w kształcie cyfry 10. Panował nastrój zadumy. O godzinie 21.37, godzinie, w której to Karol Wojtyła odszedł do wieczności, syreny strażackie zawyły, wszyscy zamilkliśmy i w ciszy oddawaliśmy cześć Ojcu Świętemu. Video.

Tego dnia swoją uwagę koncentrowaliśmy na Drodze Krzyżowej, na wspólnym przeżywaniu ostatniej Drogi Pana Jezusa. Potulicka młodzież również i tego dnia nie zawiodła. Wspólnie rozważaliśmy Mękę Pańską. Po liturgii Jezus Eucharystyczny został przeniesiony do grobu, który przy współpracy z księdzem proboszczem i klerykiem Dawidem przygotowały Panie, troszczące się o czystość i schludność w naszej świątyni. Przy grobie Pana Jezusa wartę pełniła tradycyjnie potulicka Ochotnicza Straż Pożarna.

Czas oczekiwania z ogromną Wiarą na Zmartwychwstanie Pańskie. Tego dnia przygotowujemy nie tylko nasze serca, ale i nasze brzuszki i stoły, do których zasiadamy w niedzielę wielkanocną. W naszej parafii o każdej pełnej godzinie, od godziny 8:00 do 14:00 kleryk Dawid i nasi Księża święcili pokarmy, które przynosiliśmy w tzw. święconce do naszej świątyni. Co powinno znaleźć się w takim koszyku? Nie może zabraknąć chleba bądź paschy, które symbolizują Chrystusa jako chleb życia; obowiązkowo powinny znaleźć się jajka, jest ono symbolem nowego życia, do którego powołuje nas Chrystus Pan; Sól i pieprz – są symbolem trwałości, nieśmiertelności oraz ochrony życia ludzkiego (osobistego i społecznego) od rozkładu i popsucia. Sól jest również symbolem gościnności oraz przymierza między człowiekiem a Bogiem. Soli przypisuje się również właściwości lecznicze zatem jest ona również symbolem nawrócenia oraz oczyszczenia serca. Przygotowując wielkanocny koszyk powinniśmy pamiętać o kawałku wędliny, mięsa, które jest symbolem dobrobytu i dostatku. Przy wielkanocnym śniadaniu nie może zabraknąć chrzanu, który jest symbolem pokonania goryczy męki Pana Jezusa. Babka wielkanocna – symbol doskonałości i umiejętności, każda gospodyni domowa powinna pochwalić się takimi zdolnościami, babka powinna być upieczona, a nie kupiona. Oczywiście, baranek wielkanocny jest symbolem Baranka Bożego, ofiary. Chrystus umarł na krzyżu za grzechy ludzi. Swoją śmierć przyjął pokornie jak baranek.

Wieczorową porą przed naszym kościołem zapłonęło ognisko. Kapłan wypowiedział słowa modlitwy, w której Chrystus nazywany jest "prawdziwym kamieniem węgielnym", udzielającym wiernym "ognia światłości". Ogień jest symbolem Chrystusa, a iskra, wykrzesana w ten wieczór, oznacza Jego wyjście z grobu i przejście do odmiennego życia. Od poświęconego ognia zapala się świecę paschalną, od paschału - po wniesieniu do kościoła - wszystkie lampy i świece w ciemnej do tego momentu świątyni znów jaśnieją swym blaskiem.

Tego wieczoru zostaje poświęcona również woda. Woda to przede wszystkim źródło życia - znak odrodzenia ducha i ciała, zmartwychwstania, oczyszczenia, prawdy, łaski i zbawienia. Tego dnia odnowiliśmy nasze przyrzeczenia chrzcielne i świadomie wybraliśmy życie z Chrystusem.

W Wielką Sobotę również do 24:00 można było czuwać przy grobie Pana Jezusa, uwielbiać Go i dziękować za wszelkie łaski otrzymane, za to, że umarł za nas na drzewie krzyża, że odkupił nas swoją męką i śmiercią. A my, co my możemy zrobić dla Niego? Jak my przygotowaliśmy się do tych świąt, czy ta noc była dla nas Wielka?

Już o 6:00 zabiły dzwony kościelne i ogłosiły, że Zmartwychwstał Pan! Strażacy demonstracyjnie rzucili swoje topory, odstąpili od stróżowania, bo grób jest już pusty! Ruszyliśmy z uroczystą procesją wokół kościoła, aby podzielić się radością, aby poinformować wszystkich śpiących jeszcze mieszkańców, że nasz Pan Zmartwychwstał. Tak też tego dnia wszyscy się witamy: „Chrystus zmartwychwstał. Prawdziwie zmartwychwstał”. Chórek pomimo wczesnej pory wcale nie piał jak kury, nie piszczał jak przepiórki, a od samego rana śpiewał pieśni wychwalające Pana i głoszące dobrą nowinę. Zaskoczeniem okazało się również kazanie księdza proboszcza. Na początku zadał pytanie: „Czy wiecie co się dzisiaj stało?!” Być może jeszcze zaspani, zaskoczeni, zmęczeni przygotowaniami, a być może nie dochodziła do nas ta prawda, ale kaznodzieja musiał sam sobie odpowiedzieć na postawione pytanie. Otóż, CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ! Dzisiaj składamy sobie życzenia, aby wraz ze Zmartwychwstałym Panem, zmartwychwstały w nas Wiara, Nadzieja i Miłość. ALLELUJA, ALLELUJA! Fragment procesji.

Przyszedł czas na podsumowanie akcji, którą rozpoczęliśmy na samym początku Wielkiego Postu. Ksiądz Maciej zaproponował, aby przez 40 wielkopostnych dni, zbierać plastikowe nakrętki dla chorego Marcela. Parafianie okazali się wielkoduszni i chyba rzeczywiście więcej pili wody mineralnej niż jedli, gdyż nakrętek wciąż przybywało i przybywało, zebrało się kilka dużych worków. Na ręce księdza proboszcza zostały przekazane specjalne podziękowania, które zachęcają do tego, aby częściej włączać się w takie dzieła. Moment spotkania z małym Marcelem był bardzo wzruszający.

Ostatnia sobota miesiąca kwietnia w naszej miejscowości, jest tradycyjnie poświęcona obchodom związanym z kolejną rocznicą wyzwolenia obozu hitlerowskiego. Tak było i w tym roku. W związku z tym wydarzeniem, na cmentarzu, na którym spoczywają ofiary obozu, odbyła się uroczysta Msza Święta, której przewodniczył Ksiądz Biskup Stanisław Stefanek TChr. O oprawę muzyczną zadbała orkiestra wojskowa przy współpracy z naszym parafialnym chórkiem. Po Mszy Świętej, przemaszerowaliśmy przed Pomnik Ofiar, na którym widnieje napis: „Jeśli ja zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie”. Jako mieszkańcy Potulic oraz wspólnota parafialna, uczestniczyliśmy w tym wydarzeniu, wpatrując się w twarze tych, którzy 70 lat temu byli tutaj, w tym miejscu, ale w zupełnie innym charakterze. Ich wzruszenie udzielało się wielu uczestnikom. Chyba każdy w ciszy swego serca, słuchając wspomnień byłych więźniów, modlił się ”Boże – nigdy więcej…”.

Relację filmową i fotografie z tej uroczystości można zobaczyć tutaj i tutaj.

Rozpoczęliśmy miesiąc maj, miesiąc szczególnie poświęcony Matce Bożej. Oddajmy się w opiekę Tej, „która wszystko rozumie, która sercem otacza każdego z nas, która dobro zobaczyć w nas umie i która jest z nami w każdy czas”.

Po nabożeństwie majowym, ksiądz proboszcz zorganizował ognisko dla najmłodszych czcicieli Najświętszej Panienki. Były smaczne kiełbaski, i wiele radości dzieci biegających i bawiących się w ogrodzie parafialnym.

Dzisiaj wspominamy Św. Floriana, życiorys którego szczegółowo i ciekawie przybliżył nam ksiądz proboszcz podczas uroczystej Mszy Świętej sprawowanej w intencji wszystkich strażaków z naszej parafii. Eucharystia odbyła się wczesnym wieczorem, o godz. 18:30.

Spod bram remizy strażackiej do naszego kościoła przymaszerowali strażacy w swoich oficjalnych i bojowych strojach. Ksiądz proboszcz w trakcie Mszy Świętej sprawił również ogromną niespodziankę naszym bohaterom. Był pośrednikiem pewnej „Dobrej Duszy” z Białegostoku, która ofiarowała niemałą kwotę na zakup potrzebnego strażakom sprzętu – defibrylatora. Dla wielu było to szokiem, w oczach tych mężnych i twardych ludzi można było dostrzec łzę wzruszenia, którego nie kryli. W dniu tak ważnym dla naszych strażaków życzymy im tylu powrotów, ilu wyjazdów oraz błogosławieństwa Bożego w ich działaniach. Galeria fotograficzna.

Jak się okazuje w maju kwitną nie tylko bzy, ale i ciekawe pomysły. Ksiądz Maciej nieustannie zaskakuje nasze potulickie Skarby, stawia przed nimi zadania pobudzając ich kreatywność i raduje licznymi niespodziankami. To właśnie radości tych najmniejszych potrzeba dziś w Kościele. Zadania były bardzo twórcze, oto kilka przykładów:

Pielgrzymka z Nakła nad Notecią do Górki Klasztornej. O godzinie 7.00 z kościoła pw. Św. Wawrzyńca wyruszyła kilkusetosobowa grupa pielgrzymów, wśród których nie zabrakło reprezentantów naszej parafii. W czasie pielgrzymki wierni nieśli relikwie: Św. Faustyny, Św. Jana Pawła II, Bł. Marii Karłowskiej oraz Św. Jozafata Kuncewicza. Potulickiej grupie przewodniczył Ks. Ryszard, który pierwszy raz udał się na taką długą, ponad 30-kilometrową wyprawę. To dla Niego prawdziwe wyzwanie i trening przed pielgrzymką warszawską. Błogosławieństwa na drogę udzielił Ks. prałat Grzegorz Nowak. Nie mogło zabraknąć również naszego księdza proboszcza, który przyjechał, aby nas pożegnać i jednocześnie złożył obietnicę, że w czasie całej naszej drogi, będzie nas wspierał i towarzyszył swoimi myślami. Jak obiecał tak i zrobił. Od czasu do czasu przychodziły do nas smsy, informujące, że właśnie męcząc się piciem kawy i zjadając ciasto, przeżywa jak „ moim parafianom jest ciężko”. Jak głosi powiedzenie „w grupie siła”, tak też było i tym razem. Mimo, iż pierwszy raz wyruszyliśmy wspólnie, okazało się, że była to bardzo radosna modlitwa w drodze do Matki Boskiej Góreckiej. Bracia i Siostry z sąsiednich parafii byli zaskoczeni naszą pozytywną siłą. Oczywiście w drodze było kilka przystanków zorganizowanych przez mieszkańców parafii, przez które przechodziliśmy. Mogliśmy odpocząć, zjeść coś, wypić i zebrać siły na dalszą drogę. Pogoda nam dopisała, świeciło słońce, od czasu do czasu powiewał delikatny wiatr. Wielu z nas miało pęcherze, bolały nogi, kręgosłupy, gardła zdarte, za to serca wypełnione owocami Ducha Świętego. Pielgrzymowanie nasze zakończyliśmy uroczystą Mszą Świętą w Sanktuarium Maryjnym w Górce Klasztornej, a o oprawę muzyczną zostali poproszeni przedstawiciele naszej parafii i zespół z Nakła. Wierzymy, że nie była to nasza ostatnia wspólna wyprawa, niech żałują Ci, którzy nie odważyli się pójść. Oto kilka zdjęć z tego ważnego w naszym życiu wydarzenia i dwuminutowa zwariowana relacja video.

Z inicjatywy księdza proboszcza na potulickim stadionie dzisiaj odbył się mecz piłki nożnej. Nasz „szef” rzucił rękawicę Księdzu Kapelanowi i Zakładowi Karnemu. Ci z przyjemnością wyzwanie przyjęli. Plakat informujący o wydarzeniu został rozwieszony już kilka dni wcześniej. I tak, po przeciwległych stronach boiska stanęła drużyna reprezentująca Zakład Karny, na czele której stanął Dyrektor ZK – Marek Aleksander oraz drużyna składająca się z naszych parafian, której przewodniczył pryncypał. Sędziował (podobno) obiektywnie Andrzej Kupiński, a komentował nasz gość, Ks. Marcin Stefanik. Mecz rozpoczął się szczęśliwie dla nas – strzeliliśmy gola i nasz bramkarz – Ks. Maciej, obronił niejedną sytuację. To sprawiło, że nasza potulicka gwiazda była rozchwytywana przez lokalnych reporterów i redaktorów (miał swoje 5 minut). Piłka nieustannie była w grze, a gra była zacięta. Pierwsza połowa zakończyła się remisem. Ks. Marcin spełnił się w roli komentatora i podsycał atmosferę śmiesznymi i jednocześnie pikantnymi komentarzami. Kibice zagrzewali do walki wykrzykując hasła dopingujące swoich faworytów. Druga połowa należała jednak do Funkcjonariuszy Służby Więziennej. Trzeba przyznać, iż mimo kontuzji jednego z zawodników, Mundurowi walczyli do samego końca i wygrali przechodni puchar z wynikiem 3:1. Mecz zakończył się rzutami karnymi, w których to wynikiem 4:2 wygrali nasi parafianie. Ksiądz Maciej obiecał, że w przyszłym roku zrewanżuje się i odbije puchar im. Ks. Bogdana Krysińskiego.

Zapraszamy również do obejrzenia obszernych fragmentów z tego meczu na plikach video i relacji fotograficznej.

Oprócz zabawy, dzisiejszy dzień miał również akcent poważny. Przyjechał do nas bowiem Ks. Marcin Stefanik TChr. i dwóch kleryków, aby wspierać naszą parafialną drużynę piłkarską oraz aby wspólnie z nami modlić się o nowe powołania do stanu duchownego, a także dziękować za dar jakim są Księża posługujący w Potulicach. Chrystusowcy rozstawili swój namiot na potulickim „grzybku” i chętnie rozmawiali z parafianami. Natomiast wieczorem, przed Najświętszym Sakramentem, wypraszaliśmy u Boga nowe, liczne, i dobre powołania kapłańskie i zakonne. Może właśnie dzisiaj drgnęło coś w sercach młodych ludzi, może właśnie dzisiaj Duch Święty zasiał ziarenko, które niebawem wzrośnie i zaowocuje. Dziękujemy i Szczęść Ci Boże, Księże Marcinie.

Ta data, wpisze się złotymi zgłoskami w życiorysy małych mieszkańców naszej parafii, ponieważ dzisiaj pierwszy raz do swojego serca przyjęły Jezusa Eucharystycznego. Mszę Świętą odprawił i Słowo Boże wygłosił ks. proboszcz, który podkreślił wagę tego, co się wydarzyło, jak bardzo życie małych Potuliczan się odmieniło. Od dzisiaj mogą w pełni uczestniczyć we Mszy Świętej. W trakcie tak przejmującego dnia jedna z naszych parafianek, utalentowana Monika Domek przygotowała niespodziankę dla dzieci. Zaśpiewała dla nich i na chwałę Pana piosenkę „Hallelujah”. Był to czas uwielbienia i refleksji, do którego możemy powrócić oglądając nagranie video. Pamiętajmy w modlitwie o tych, którzy od dzisiaj mogą przystępować do Stołu Pańskiego i oby robili to jak najczęściej.

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, w tradycji ludowej zwane Bożym Ciałem. Jako katolicy tego dnia wspominamy Ostatnią Wieczerzę oraz Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pana Jezusa. Kościół uwagę naszą kieruje na to wydarzenie również w Wielki Czwartek, lecz 60 dni po Wielkanocy święto to ma charakter bardziej dziękczynny i radosny. Od godziny 11:00 adorowaliśmy Pana Jezusa obecnego w najświętszym Sakramencie, a następnie przeszliśmy ulicami naszej miejscowości w uwielbieniu i dziękczynieniu manifestując naszą wiarę. Uroczystej procesji przewodniczył Ks. Ryszard. Niosącemu Najświętszy Sakrament księdzu jak zawsze asystowała Ochotnicza Straż Pożarna. Drogę przed Panem Jezusem niesionym w monstrancji, kwiatami słały dzieci ubrane w odświętne białe szaty i sukienki. Procesja przeszła między czterema ołtarzami przygotowanym i pięknie przystrojonymi przez mieszkańców Potulic. Oto kilka zdjęć.

Podsumowując nabożeństwo majowe, ksiądz proboszcz chcąc nagrodzić tych, którzy wytrwale uczęszczali na nie, mile zaskoczył te z dzieci, które zbierały wyklejanki. Niestety tylko Weronice udało się ułożyć cały obrazek. W nagrodę dostała ona piękne puzzle. Weronika była zachwycona! Pozostali laureaci również zostali nagrodzeni i bardzo zadowoleni. Dla każdego była przygotowana niespodzianka. Oby przybywało w naszej parafialnej rodzinie dzieci, które będą chciały aktywnie uczestniczyć w życiu Kościoła i spotykać się na wspólnej modlitwie. Zdjęcia z tej okazji tutaj.

Natomiast po południu, w Gorzeniu z inicjatywy Rady Sołeckiej odbył się festyn z okazji Dnia Dziecka. Na dzieci czekało tam wiele atrakcji: pyszna wata cukrowa, kto chciał mógł spróbować swoich sił w jeździectwie. Szczególnym zainteresowaniem cieszyły się krótkie pokazy wozu strażackiego i jego wyposażenia. To niedzielne popołudnie wypełnione było zabawami integrującymi, tańcami oraz niespodziankami, które ufundował miedzy innymi ksiądz proboszcz, aktywnie również uczestniczący w konkursach. Niestety bez większych sukcesów, ale było widać, że porażki znosi z podniesioną głową. Na pewno nie płakał. Fotografie z tego wydarzenia tutaj.

W niedalekiej Olszewce odbył się Festiwal Piosenki religijnej pt. "Śpiewajmy Panu". Nie zabrakło tam reprezentanta naszej parafii. Mikołaj Gapa uwielbiając Pana Boga swym śpiewem zajął II miejsce. Gratulujemy naszemu zdolnemu lektorowi i życzymy dalszych sukcesów.

„Pod Twą obronę, Ojcze na niebie,
Grono Twych dzieci swój powierza los.
Ty nam błogosław, ratuj w potrzebie,
I broń od zguby, gdy zagraża cios”.

Z tymi słowami na ustach, nauczyciele, dzieci i młodzież, wychodzili z Mszy Świętej z okazji zakończenia Roku Szkolnego. Nareszcie wakacje. Na dwa miesiące, porannego wstawania dość !!!. Ksiądz proboszcz w krótkiej homilii, postawił akcent na dwie sprawy: bezpieczeństwo w czasie wakacji, i to, że wakacji od Pana Boga nie ma. Miłego wypoczynku i do zobaczenia 1 września.

W trakcie Mszy Świętej, ksiądz proboszcz podziękował Pani Katechetce za wieloletni trud i pracę włożoną w pomoc w wychowaniu potulickich dzieci w wierze. Pani Ewa Kolińska odchodzi na zasłużoną emeryturę. Nie mogło zabraknąć ciepłych słów, prezentów oraz łez wzruszenia, które było wymalowane na naszych twarzach. No i oczywiście krótki film ku pamięci.

Wakacji nadszedł czas, oby jednak dzisiejsza nauka nie poszła w las. Z inicjatywy księdza proboszcza został zorganizowany festyn, którego hasło przewodnie to: "Bezpieczne wakacje". Na boisku szkolnym zebrała się potulicka wspólnota, aby razem przywitać czas odpoczynku. Bezpieczny letni czas rozpoczęliśmy od poświęcenia wszelkich pojazdów kołowych. Ksiądz proboszcz nie szczędził wody święconej i przyzywając wstawiennictwa św. Krzysztofa obficie święcił rowery, hulajnogi, rolki i wszystko inne co może toczyć się na drodze. Na imprezę zostali zaproszeni goście specjalni: Straż Pożarna oraz Policja, która nie tylko czuwała nad naszym bezpieczeństwem, ale i udzielała instruktażu i bezcennych wskazówek jak zachować się w obliczu niebezpieczeństwa. Dzieci zobaczyły jak udziela się fachowo pierwszej pomocy, oraz jak należy zachowywać się na drodze, aby nie stwarzać zagrożenia.

Każdy chętny, a było ich wielu, mógł zapoznać się z wyposażeniem wozu strażackiego, dzieci mogły usiąść za kierownicą. Nasze pociechy strącały pachołki wodą z węża strażackiego. Panowie Policjanci byli również otwarci na pytania naszych ciekawskich milusińskich i z przyjemnością spędzali czas na otwartych dyskusjach. Jak głosi powiedzenie: "Każdy śpiewać może", tak więc jedną z licznych atrakcji były występy potulickich Gwiazdeczek, które śpiewały wakacyjne piosenki. Nieodłącznym elementem lata jest ognisko, które dzisiaj również płonęło na szkolnym boisku. Organizatorzy dzisiejszego festynu zadbali o to, aby nie zabrakło pysznej kiełbasy oraz chleba.

Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy pomogli w zorganizowaniu tej imprezy. Dziękujemy za wielką życzliwość Panu Dyrektorowi Szkoły Jackowi Kiersznickiemu, z głębi serca dziękujemy p. Burmistrzowi Nakła nad Notecią Sławomirowi Napierale za wsparcie finansowe, Państwowej Straży Pożarnej z Nakła oraz Ochotniczej Straży Pożarnej w Potulicach, Komendzie Powiatowej Policji z Nakła, p. Sołtysowi Potulic za przekazane słodycze, dyrekcji TESCO za ofiarowaną porcję kiełbasek, Gminnemu Centrum Zarządzania Kryzysowego za przekazane na te okazję elementy odblaskowe oraz kamizelki. Dziękujemy „dobrej duszy” z Białegostoku za pomoc finansową i przesłanie wielu gadżetow, które sprawiły, że na twarzach naszych milusińskich pojawił się uśmiech.

Wszystkim uczestnikom wspólnej zabawy życzymy bezpiecznych i radosnych wakacji!

Mamy wakacje, dzieci z rodzicami na urlopach, a w parafii praca wre. Od niedawna kontynuujemy prace remontowe przy naszym kościele. Dzięki wielkim trudom i staraniom naszych Księży, uzyskaliśmy trochę środków finansowych na odnowienie elewacji świątyni. Praca idzie zgodnie z planem. Została oczyszczona stara farba na jednej ze ścian, fachowcy niebawem zaczną uzupełniać ubytki, łatać wszelkie dziury i wyrównywać nierówności, a następnie kościół nasz będzie onieśmielał przechodniów i parafian swą dawną świetnością i świeżością koloru. Prośmy Pana Boga o dobrą pogodę na czas prac i pamiętajmy w modlitwie o tych, którzy dokładają wszelkich starań, aby nasz potulicki Dom Boży cieszył oko i serce. Początek remontu wygląda tak.

Malowanie kościoła trwa. Kolejne etapy związane z restauracją naszej świątyni przedstawiają się następująco.

I nasza parafia - jak wiele innych - nie mogła nie odpowiedzieć na powyższy apel i prośbę. W niedzielę 2 sierpnia po każdej Mszy Świętej, mogliśmy wspomóc finansowo rodziców małej Tosi. Każdy dał tyle, ile mógł. Od grosza do grosza i uzbieraliśmy 862,32 zł oraz 5 euro. Pieniądze jednak to nie wszystko. Nie zapominajmy o gorącej modlitwie w tej intencji.

Gdy kiełbaski na ognisku Marcin piecze
Cieszy się każde potulickie dziecię.
      Będą gry i zabawy do ostatniego tchnienia
      Mamy tyle radości do rozdzielenia.
Każdy kto wakacyjna piosenkę zaśpiewa i dobrze przygotowany będzie
Nagrodę ciekawą zdobędzie.
      Niespodzianki na wszystkich czekają
      Niech nasze serca się uśmiechają.
A kiełbaski opieczone, duże i twarde każdy posmakuje
Bo wielu już na samą myśl się oblizuje.
      A więc czekamy na ciebie dziecino mała
      Żeby żadna kiełbaska nam nie została.

Tą rymowanką utworzoną wspólnymi siłami, ksiądz proboszcz wraz z "Grupą Wspomagającą" zapraszał przez dwa tygodnie najmłodszych i średnich mieszkańców potulickiej parafii do wspólnej zabawy. I dlatego w środowy wieczór, parafialny ogródek był miejscem radości, śmiechu i zabawy wielu mniejszych i większych parafian. Ksiądz Maciej przywitał swoich Milusińskich słodkościami. A i Ci nie przyszli z pustymi rękoma. Dzieci przyniosły rysunki, na których podzieliły się tym, jak spędzają wakacje. Jak się okazało, wolny czas od szkoły to nie tylko komputer i telewizja, ale wiele pięknych wspólnych rodzinnych chwil. Zaproszeni goście byli obficie częstowani pyszną kiełbaską pieczoną na grillu. Na tych, którzy pochwalili się swoim talentem czekały nagrody. Każdy choć na chwilę mógł stać się „Gwiazdą Muzyczną” bądź „Adamem Mickiewiczem”. Nie zabrakło sportowych konkurencji, w których każdy mógł się wykazać. Pogoda dopisała, było gorąco, a więc potulickie „Psotniki” postanowiły rzucając się i księdza napełnionymi wodą balonami nawodnić ogródek parafialny. Dla przybyłych gości były przygotowane niespodzianki i wspólne tańce. Takim sposobem rozpoczęliśmy drugą połowę wakacji. Dziękujemy za wspólną zabawę i czekamy na kolejne, które ksiądz proboszcz wraz z „Grupą Wspomagającą” już zapowiedział.

Poniżej zamieszczamy list rodziców małej Tosi, w którym to wyrażają swą wdzięczność za otwarte serca oraz okazaną pomoc. Słowa są zapewne zbyt małe, aby wyrazić to co czuje serce, zwłaszcza w sytuacji, w której liczy się każdy promyk Nadziei. Niech tych kilka poruszających zdań zagrzeje nas do niesienia pomocy, do bycia świadkiem Wiary, Nadziei i Miłości w każdej sytuacji. Rodziców Antosi zapewniamy o pamięci w modlitwie, która jest bezcennym darem.

Miesiąc sierpień to nie tylko dożynki, święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, ale również miesiąc szczególnej pamięci narodowej. Uroczystą Mszą Świętą rozpoczęliśmy obchody 35 rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych.

Potulice to miejscowość silnie naznaczona historią. Dziękując Panu Bogu za wolną Polskę, na placu przed kościołem modlili się byli internowani w stanie wojennym z terenu całej Polski, przedstawiciele władzy gminnej, samorządowej, wojewódzkiej oraz państwowej.

Mszy Świętej przewodniczył ks. Maciej Szmytowski TChr – proboszcz naszej parafii, natomiast Słowo Boże skierował do zebranych ks. prałat Stanisław Kardasz. Koncelebrowali tę uroczystą Mszę Świętą również: ks. Jan Borkowski – w stanie wojennym aresztowany w Gdyni, skazany na 3 lata i odsiadujący wyrok tutaj w Potulicach; ks. Grzegorz Senkowski z administratury apostolskiej w Estonii, również odsiadywał swój 3 letni wyrok w tutejszym więzieniu, oraz ks. Sławomir Bar.

Już na samym wstępie zabrzmiały w naszych sercach słowa i jednocześnie wezwanie "Abyśmy stanowili jedno!". Połączeni Wiarą, Nadzieją i Miłością, na ołtarzu Pańskim składaliśmy dziękczynne błaganie, aby już nigdy nikt nie odważył się podnieść ręki na wolność i godność człowieka.

Wzruszenie i emocje potęgował śpiew naszego chórku parafialnego przy współpracy z orkiestrą Ochotniczej Straży Pożarnej z Nakła nad Notecią. W trakcie Mszy Świętej mogliśmy posłuchać słów listu z dnia 6.02.1983 napisanego przez osadzonych w potulickim więzieniu i skierowanego do Ojca Świętego Jana Pawła II.

Po Mszy Świętej wszyscy udaliśmy się pod bramę główną Zakładu Karnego. Właśnie dzisiaj została tam odsłonięta tablica pamiątkowa poświęcona Działaczom Solidarności i innych organizacji niezależnych internowanych i więzionych przez władze PRL w Zakładzie Karnym w Potulicach po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku. Uroczystego poświęcenia dokonał ks. Bp Jan Tyrawa, który to również wygłosił kilka słów do zebranych. Nie mogło zabraknąć wypowiedzi osób internowanych, którzy dzielili się swoimi wspomnieniami. A wszystko po to, aby uzmysłowić i dać przestrogę Polakom przed złem, którego oni sami doświadczyli.

Na zakończenie, wszyscy JEDNYM głosem zaśpiewaliśmy "Pieśń Konfederatów Barskich".

Wydarzenia dnia dzisiejszego kolejny raz skłaniają nas do refleksji i do wyciągnięcia wniosku, aby jako Jedność świadomie "Zło Dobrem zwyciężać", chroniąc się w ramionach naszej kochanej Matki – Polski.

Jak zwykle zapraszamy do obejrzenia obszernej relacji filmowej i fotograficznej z tego wydarzenia.

Ostatnie wakacyjne niedzielne popołudnie potulickie Maluchy spędziły na parafialnym ogródku. Radość i śmiech dzieci dodawały ciepła w ten jeszcze upalny letni dzień. Zgodnie z obietnicą Marcin piekł kiełbaski na grillu, którymi raczyli się wszyscy zaproszeni.

Ksiądz proboszcz przy wsparciu kilku Dobrych Dusz, dla swoich Milusińskich przygotował wiele atrakcji, zabaw i smakołyków. Każdy mógł się wykazać i otrzymać nagrodę i to nie byle jaką. Konkursy były dla tych młodszych i trochę starszych parafian. Były zabawy z piłeczką, konkurencje indywidualne i zespołowe. Dzięki uprzejmości rodziców naszego DJ'a dzieci mogły wykazać się twórczością i fantazją. Najpiękniej wykonana praca z masy solnej została sowicie nagrodzona, a że wszystkie prace były niepowtarzalne, to dla każdego znalazło się coś słodkiego i pożytecznego. Dzieci mogły pochwalić się znajomością bajek podczas zabawy w Kalambury. Moc śmiechu i chwilę ochłody przyniosła zabawa z balonami napełnionymi wodą. Ksiądz Maciej testował również wytrzymałość fizyczną swoich parafian. Jak się okazuje, dziewczyny długo potrafią ustać na jednej nodze.

Pomiędzy zabawami dzieci zebrały się i wszystkie razem śpiewem, słodkimi uśmiechami i błyszczącymi oczami podziękowały z całego serca Księdzu proboszczowi za wspaniały rok pełen wrażeń, dobra i serdeczności (to już rok jak Ksiądz Maciej jest z nami).

Na koniec tego spotkania został rozstrzygnięty konkurs na pracę plastyczną, która miała przedstawiać jak Maluchy spędziły wakacje. Jury miało trudne zadanie, po trudnej debacie wyłoniło dwóch zwycięzców, jednak wszystkie dzieci zostały nagrodzone za trud i serce w pracę włożone.

"Wszystko co dobre szybko się kończy", a wspólna zabawa pewnie jeszcze nas połączy.

1 września – dzień, kiedy to trzeba spakować wspomnienia, zrobić porządek na półce i przygotować się na nowe wyzwania i doświadczenia, które szykuje kolejny rok szkolny. Wspólnie rozpoczęliśmy go wczesnym rankiem Mszą Świętą. Podziękowaliśmy Panu Bogu za bagaż emocji, wrażeń, za to, że bezpiecznie wróciliśmy z wakacji i pełni sił i entuzjazmu, głodni wiedzy możemy kontynuować naukę. Po krótkiej błagalno-dziękczynnej modlitwie udaliśmy się na teren szkoły, aby przywitać się z Wychowawcami, Nauczycielami i nową Panią Katechetką.

"Gdy dzwoneczek się odezwie, biegniemy do szkółki,
by się uczyć i pracować jak te małe pszczółki."

"Że jeszcze tylko:
Wrzesień, październik, listopad, grudzień
styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec i...

"Pod Twą obronę, Ojcze na niebie,
grono Twych dzieci swój powierza los."

Parafia Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny to Potulice i pobliskie mniejsze miejscowości, takie jak np. Kaźmierowo. Mieszkańcy tej niewielkiej wsi wybrali swoją Opiekunkę, którą została hrabina Aniela Potulicka. Z tej okazji, przy figurce Matki Bożej zebraliśmy się jako parafialna Rodzina wokół polowego Stołu Pańskiego, dziękując za dar Wiary, Nadziei i Miłości, oraz prosząc o błogosławieństwo Boże dla mieszkańców tej niewielkiej wioski.

Po Mszy Świętej odbyła się część nieoficjalna, było ognisko, żurek na rozgrzanie, chleb własnego wypieku. Nie było chyba osoby, która nie skusiłaby się tego wieczoru na chleb ze smalcem i ogórkiem. Nie zabrakło słodkości, a przede wszystkim ciepła, życzliwości i Radości serc. Nawet deszcz, który zaczął padać (ufamy, że był to deszcz błogosławieństw) nie przeszkodził we wspólnym świętowaniu.

W pierwszą niedzielę w tym roku szkolnym, na Mszy Świętej o godzinie 11.00 ksiądz proboszcz pobłogosławił Pierwszaków oraz poświęcił plecaki i wszystko co się w nich znajduje. Nie mogło również zabraknąć głębokiego przekazu podczas homilii.

Od dzieci usłyszeliśmy, że serce może być czerwone, różowe, ale najważniejsze, aby było DOBRE. I tego będą uczyć Rodzice w domu, Nauczyciele w szkole, Pani Katechetka na lekcjach religii, Księża w kościele. Pierwsza wspólna lekcja Miłości za nami.

Jak w uczniowskim zeszycie jakieś trudne zadanie,
takie dziwne jest życie wielki znak zapytania.

Co jest najważniejsze, co jest najpiękniejsze,
co prawdziwe, jedyne, największe,
za co warto życie dać.

Każdy musi odnaleźć swoją własną odpowiedź.
Tylko ten jest szczęśliwy, kto dowiedział się raz.

Noszę krzyżyk maleńki, jak przyjaciel jest ze mną.
Tylko jedno spojrzenie i na pewno już wiem.

Kochać co dzień od nowa, kochać co dzień goręcej,
zawsze być blisko Boga, razem z Nim iść przez świat.

To jest najważniejsze, to jest najpiękniejsze,
To prawdziwe, jedyne, największe,
za to warto życie dać.

W myśl słów "Dzielmy się dobrem jak chlebem" mieliśmy możliwość wykazać się jako Wspólnota parafialna i podzielić się tym dobrem, które mamy, z ciężko chorą Laurą.

Laura to młoda dziewczyna, która mieszka w sąsiedniej parafii i która już 12 lat walczy o każdy kolejny dzień życia. Jej przyjaciele nie stoją bezradnie wobec tej sytuacji, a postanowili działać. Laurze potrzebna jest skomplikowana i droga operacja, dlatego też Jej bliscy zwrócili się do nas z prośbą o pomoc finansową. Nie mogliśmy przejść obojętnie wobec kwestujących u drzwi kościoła młodych ludzi, którzy już teraz uczą się życia i walki o nie.

Laura będzie miała większą szansę, aby szerzyć dobro jeśli zostanie zoperowana. Tutaj można poczytać jak jeszcze możemy pomóc tej młodej dziewczynie i jak wesprzeć stroskanych rodziców i najbliższych.

Dzisiaj zdaje się, że zdaliśmy egzamin z Miłosierdzia. Jako parafia ofiarowaliśmy 1015,45 zł.

Rodzina i bliscy tej młodej dziewczyny są bardzo wdzięczni za naszą ofiarność i proszą o wsparcie modlitewne.

To dzięki Wierze, Nadziei i Miłości Laura żyje i chce walczyć o cud życia, aby móc świadczyć o Miłości Bożej i Miłości bliźniego, jakiej doświadczyła.

Dla wielu potulickich parafian ta sobota rozpoczęła się bardzo wcześnie i niestraszna nam była pobudka w środku nocy, ani lejący deszcz. Z inicjatywy parafii pw Świętego Wawrzyńca w Nakle, już o 7 rano rozpoczęliśmy naszą pielgrzymkę do Sanktuarium Krzyża Świętego w Kcyni.

Błogosławieństwa Bożego na drogę udzielił nam ks. prałat Grzegorz Nowak. Jak tylko wyszliśmy ze świątyni zaświeciło słońce i prowadziło nas do samego końca.

Wzięliśmy zatem nasz Krzyż, duży transparent i wyruszyliśmy "pełni Mocy, Wdzięczności i Chwały". Mimo, że to ks. Wojciech Ciołek był organizatorem tego pielgrzymowania, to od samego początku tempo narzucał i prowadził nasz ksiądz proboszcz wraz z grupą z Potulic, której ks. Wojciech powierzył "władzę" (jak to mawia ks. Maciej - "Kto ma mikrofon, ten ma władzę"). Wraz z muzykami z Nakła staraliśmy się upiększyć i pogłębić duchowe przeżycia i doznania ponad dwustu osobom, a także złagodzić ból i znieczulić się na powstające pęcherze.

Po kilku godzinach wędrówki dotarliśmy do celu - pięknego Sanktuarium Krzyża Świętego. Tam Pan Jezus rozpięty na ramionach wylał na nas zdrój Miłosierdzia i każdy kto chciał mógł otrzymać odpust zupełny i oddać cześć i chwałę całując krzyż. „Grupa Wspomagająca” dostąpiła również zaszczytu wygłoszenia homilii przed zgromadzonymi wiernymi, co również było nie lada wyzwaniem i nietuzinkowym zadaniem. Mimo zmęczenia wszyscy słuchali uważnie tego, czym chcieliśmy – i dzięki pomysłowości ks. Macieja – mogliśmy się podzielić. Przesłanie było jedno:

Pragniemy podziękować za wspólne wędrowanie, za doświadczenie Boga Żywego, ciepło, życzliwość i pyszny poczęstunek w drodze. Być może już niebawem znów się spotkamy i przeżyjemy wiele pięknych wspólnych chwil.

O naszym pielgrzymowaniu lokalne media informowały świat na bieżąco, gdy my byliśmy jeszcze w drodze. Chętni mogą zobaczyć dwie relacje fotograficzne tutaj i tutaj, oraz obejrzeć film. To wszystko na stronie Kuriera Nakielskiego.

Każdego dnia będziemy trwać na modlitwie różańcowej, aby DZIĘKOWAĆ Najświętszej Maryi Pannie za łaski, którymi nas obdarza, PRZEPRASZAĆ za to, że tak często ranimy Jej serce oziębłością serc naszych i BŁAGAĆ, aby wstawiała się za nami przed tronem Ojca.

Serce Matki jest niezwykle czułe na głos dzieci, zapraszamy zatem wszystkie Maluchy, aby razem z nami w każdą środę i piątek uwielbiały Maryję modlitwą różańcową. Niech to będzie kilkanaście minut przytulenia serca do Serca.

W związku z tym, rusza akcja "Serce dla Maryi". Każde dziecko, które przyjdzie na Różaniec proszone jest o przyniesienie narysowanego i podpisanego serduszka. Oczywiście, im więcej tych serduszek, tym lepiej. Nagrodzone zostaną dzieci, które najczęściej uczęszczały na Różaniec i ogrzewały swoim sercem serce Maryi. Liczy się również jakość. Ostatniego października nagrodzone zostanie także najpiękniej wykonane serce.

Maryję wielbić będziemy modlitwą, a jak powiedział jeden ze Świętych, Św. Augustyn: "Kto śpiewa modli się podwójnie", świeccy dopisali: "... a kto fałszuje - potrójnie".

Zapraszamy zatem do konkursu pieśni Maryjnej. Kto jednak preferuje poezję, może wykazać się recytując wiersz wysławiający Maryję. Czas na przygotowanie repertuaru to 3 tygodnie.

Wszystkie potulickie "Gwiazdeczki"(od najmłodszych – Przedszkolaki; klasy 1–3; 4–6; do tych trochę starszych – Gimnazjaliści) będą miały sesję nagraniową i ich występy zostaną opublikowane na naszej stronie internetowej, a Zwycięzcy będą mogli zaprezentować się na Mszy Świętej przed całą parafią.

"Jak paciorki Różańca przesuwają się chwile,
nasze smutki, radości i blaski,
A Ty Bogu je zanieś połączone w Różaniec,
Święta Panno Maryjo pełna łaski".

Podczas Mszy Świętej o godz. 11.00, ksiądz proboszcz pobłogosławił i poświęcił wszystkie Różańce, zwłaszcza te przyniesione przez dzieci, które w przyszłym roku przystąpią do I Komunii Świętej. Tym samym w ręku każdego z nas znajduje się najpotężniejsza broń do walki ze złem.

Oto obietnice Matki Bożej dla odmawiających Różaniec Święty, dane Błogosławionemu Alanowi de la Roche:

Za: Modlitewnik Różańcowy w opracowaniu
o. Szymona Niezgody OP, str.91-92. Warszawa, 1993.

Miła niespodzianka czekała na tych, którzy w piątek przyszli na Różaniec, a następnie wspólnie otaczali modlitwą Państwa Janas z okazji ich 60 urodzin. Mszy Św. w tej intencji przewodniczył ich syn, ks. Piotr.

Jak się okazuje, my również jesteśmy bliscy sercu Ks. Piotra, który zabrał nas w nim aż do Stanów Zjednoczonych. Nasz młody Kapłan przywiózł nam stamtąd piękny prezent - nowy Kielich i Patenę. Jest to nie tylko materialny prezent, ale również i duchowy - jak sam wspomniał. Tą niespodzianką powiedział nam, że modli się za nas ilekroć sprawuje Najświętszą Ofiarę.

My również dziękujemy Bogu, za dar powołania do życia kapłańskiego i zakonnego jednego z nas, i obiecujemy nieustanną modlitwę w Jego intencji.

"Nauczyciel to ktoś bardzo wyjątkowy, kto potrafi wykorzystać swoją pomysłowość, dobroć i dociekliwy umysł, do wypracowania rzadkiej umiejętności zachęcania innych do myślenia, marzenia, poznawania, próbowania, działania".

Żadne prezenty nie są w stanie wyrazić wdzięczności jaką uczniowie tego dnia w szczególny sposób okazują Nauczycielom. Największym darem jaki możemy podarować drogim nam osobom to dar modlitwy. Tak też i grupka potulickich uczniów i parafian podziękowała swoim Nauczycielom, ich Nauczycielom i Nauczycielom ich Nauczycieli za bogactwo i głębię wiedzy jaką się z nami dzielą i dzielili.

W naszych sercach i modlitwach byli również Ci, którzy dbają o to, aby brzuszki głodnych wiedzy nie były puste oraz Ci, którzy naprawiają wszelkie usterki wyrządzone przez uczących się.

O godz. 18:30 ks. proboszcz odprawił specjalną Mszę Św. w intencji wszystkich Pedagogów i pracowników Oświaty, jakich Pan Bóg postawił na naszej drodze. Specjalnie na tę okazję przygotowaliśmy nietradycyjne kazanie wraz z wierszami, piosenkami, które wywołały radość, łzy wzruszenia i iskierkę szczęścia w oczach naszych Przewodników.

Mszę Św. radosnym śpiewem upiększały dzieci, które z pewnością są natchnieniem dla tych, którzy towarzyszą nam od najmłodszych lat.

Dziękujemy z całego serca, postaramy się dobrym życiem odpowiedzieć na trud, którego codziennie podejmują się nasi Nauczyciele.

I oczywiście zapraszamy do obejrzenia relacji filmowej z tego szczególnego wydarzenia.

Tego dnia 20 lat temu, do Domu Ojca odszedł szanowany i kochany przez wielu Ks. Bogdan Krysiński.

Naszą modlitwę w jego intencji, rozpoczęliśmy Różańcem, który prowadziły dzieci i potulicka młodzież. Mszę Św. za duszę śp. Ks. Bogdana odprawił Ks. Proboszcz, który to wygłosił specjalną homilię, a w niej skierował do wiernych kilka słów o nieprostym powołaniu kapłańskim, jakie podjął pierwszy potulicki Duszpasterz, który służył swoim parafianom przez wiele lat.

Dzisiaj polecając Jego duszę Panu Bogu szczególnie dziękowaliśmy Najwyższemu i Miłosiernemu Ojcu, za wzór życia chrześcijańskiego w osobie Ks. Bogdana, za to, że był nie tylko Przewodnikiem, ale przede wszystkim Przyjacielem. On pokazał nam jak żyć, jak trwać przy Chrystusie nie tylko wtedy, gdy wszystko jest proste, ale i w niezwykle trudnych chwilach. Parafianie doświadczali Jego serdeczności, życzliwości, ciepła i pokoju, który niezależnie od sytuacji wypływały z Jego serca.

Wspólne czuwanie zakończyliśmy przy kamieniu z tablicą upamiętniającą posługę pierwszego Ks. Proboszcza w Potulicach.

Ks. Bogdan zapalił ogień Wiary w wielu sercach, dlatego dzisiaj jako Jego „siostry i bracia”, prosiliśmy naszego Ojca w Niebie o dar życia wiecznego dla „ Naszego Księdza Bogdana”.

Przysłowie głosi, że nieważna jest ilość, lecz jakość. Nie wątpiąc w szczerość i głębię modlitwy dzisiaj zebranych, ufamy, że w zaciszu swojej izdebki, modlitwą wspomagali Ks. Krysińskiego i ci, którzy nie zdołali przyjść na Mszę Św.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie, a Światłość wiekuista niechaj Mu świeci.

Rozpoczynamy Listopad, czas kiedy to szczególnie rozmyślamy o życiu, śmierci i wieczności. Już pierwszego dnia tego pełnego zadumy miesiąca, podczas Mszy Świętej sprawowanej na potulickim cmentarzu, swoją płomienną homilią skierowaną do wiernych Ksiądz Proboszcz wzywał do głębokiego przeżywania tego czasu, abyśmy i my stali się błogosławionymi. Tak, mamy być ubodzy w duchu, cisi, mamy pragnąć sprawiedliwości, mamy być miłosierni, czystego serca, mamy wprowadzać pokój w rodzinach, małych wspólnotach, w których żyjemy. Zostaliśmy wezwani do świętości.

Zapalone znicze na grobach naszych najbliższych niech będą iskierką ognia wiecznej Miłości, którą mamy nieść światu codziennie, a nie tylko od święta.

Pierwsze dwa dni listopada to czas spotkań rodzinnych i wspomnień. Nie zapomnijmy o najważniejszym: w oktawie Uroczystości Wszystkich Świętych możemy uzyskać odpust zupełny i ofiarować go za dusze w czyśćcu cierpiące, którym tak bardzo potrzebna jest nasza modlitwa.

Spełniając uczynek miłosierdzia, mieszkańcy Gorzenia, Kaźmierowa i Niedoli spotkali się o godz. 17.00 na cmentarzu w Gorzeniu, aby przez ręce Maryi polecić Panu Bogu tych, którzy uprzedzili nas w drodze do Domu Ojca.

Grupa parafian z Potulic spotkała się na modlitwie różańcowej na cmentarzu o godz. 19.00 i również wznosiła swe płonące serca przed oblicze Pana.

W myśl słów Ks. Jana Twardowskiego: "Nie mów, że czas masz, bo pewność niepewna" wykorzystujmy każdą chwilę naszego życia tak, abyśmy kiedyś wszyscy, już jako święci, spotkali się na wielkim balu w Niebie.

Nadeszła chwila, na którą czekała grupa dzieci z naszej parafii. Przez cały miesiąc październik przychodziły one na Różaniec, aby modlić do Najświętszej Panienki. Wraz ze swoją modlitwą w darze przynosiły serduszka, które składały w koszyku przed ołtarzem. Ich ciężka praca nie poszła na marne, a została doceniona przez Szanowne Jury. Zostały nagrodzone te dzieci, które najczęściej uczęszczały na Różaniec i te, które przygotowały najpiękniejsze serduszka.

Ksiądz Proboszcz dokładnie i to dwa razy policzył koszyk pełen serc. Wyniki są następujące:

Jakub Jędrzejewski ogrzewał serce Maryi swoją modlitwą przez 26 dni, jego siostry, Joanna i Lidia, modliły się wraz z Nim 25 i 24 razy. Piękna tradycja rodzinna, którą warto kontynuować, została sowicie nagrodzona.

W "Bazylice Mniejszej" wyróżnione zostały również osoby, które wykonały najpiękniejsze serduszka, a są to prace Natalii Kropidłowskiej i sióstr Joanny i Lidii Jędrzejewskich.

Podczas Mszy Świętej w Gorzeniu, Ksiądz Proboszcz wręczył niemałe upominki tym, którzy wieczorami oddawali swe serce Maryi.

I tutaj na rozstrzygnięcie konkursu również czekały Maluchy, które cały miesiąc przychodziły do naszej Ukochanej Matki. Najczęściej, 19 razy był Michał Kąkol, 2 razy mniej – Markus Kałużny, nie zabrakło również i małego Aniołka, Weroniki Sobczak, która poświęciła Najświętszej Panience 11 wieczorów.

Serduszka były prześliczne i Jury miało niełatwe zadanie wyłonić te wymagające najwięcej pracy, wkładu, poświęcenia, pomysłowości i twórczości. Po burzliwych obradach (do rękoczynów na szczęście nie doszło) wyłoniono jednak zwycięzców: pierwsze miejsce zajął Markus Kałużny, który zapewne przez kilka wieczorów wbijał cekiny w serduszko. Prace Michała Kąkola, oraz Jakuba i Michała Ormińskich zostały zakwalifikowane na drugie miejsce. Pięknymi były również serduszka przygotowane przez Karinę Kwapich, Wiktora Wieczorka, Maksymiliana Palińskiego oraz Kacpra Marzyńskiego.

27 października odbył się długo zapowiadany KONKURS POEZJI I PIEŚNI O TEMATYCE MARYJNEJ. Jury składało się z profesjonalistów: p. Beaty Walczak, p. Małgorzaty Marszałek i naszego człowieka-orkiestry, Marcina Napierały. Oceniane były: wybór utworu, interpretacja oraz prezentacja. Eliminacje odbywały się w 3 kategoriach wiekowych, aby było sprawiedliwie.

I tak, pierwsze i bezkonkurencyjne miejsce w kategorii klas najmłodszych zajął Markus Kałużny, który jako jedyny spośród swoich rówieśników, odważył się podejść do mikrofonu i wyrecytować wiersz dla Maryi. Kolejną zwyciężczynią była Oliwia Trojanek, która słowami poematu wychwalała Najświętszą Panienkę. Wątpliwości nie ulegało zwycięstwo Katarzyny Piaseckiej i Julii Cholewczyńskiej, które to zaśpiewały przy dźwiękach gitary pieśń ku czci Matki Bożej. Nagrodzona została również Ewa Płowaś, która z ogromną pasją wielbiła Maryję wierszem.

Ogłoszenie wyników odbyło się dzisiaj. Wszyscy obecni byli mile zaskoczeni i zachwyceni nagrodami, które ufundował Ks. Proboszcz, "Dobre Dusze" z Potulic i z Białegostoku. Nikt nie spodziewał się, że będą to tak niezwyczajne niespodzianki. Niech żałują Ci, którzy nie spróbowali swych sił.

Laureaci dodatkowo mogli zaprezentować się przed szerszym gronem publiczności, bowiem dzisiaj, w naszym kościele gościliśmy Zarząd Fundacji hr. Anieli Potulickiej, z Prezesem Fundacji p. Jackiem Godlewskim na czele. Wśród obecnych byli również przedstawiciele szkół z Kruszyna, Wojnowa, Nakła i Strzelewa. Nie zabrakło też samych Pracowników Spółek podległych Fundacji Potulickiej.

Stało się już tradycją, że w miesiącu szczególnej pamięci o zmarłych, w miejscu gdzie spoczywa hr. Aniela Potulicka, na wspólnej modlitwie za wszystkich zmarłych Pracowników Fundacji, zbierają się ci, którzy są szczególnie związani przez osobę hr. Potulickiej. Słowo Boże wygłosił do nas Ks. Marek Chmielewski, który wielokrotnie cytował słowa Horacego: "Non omnis moriar" - "Nie wszystek umrę".

Wspólnie zatem dbajmy i rozwijajmy dzieło, któremu początek dała Ta, która spoczywa w kryptach naszej świątyni. Niewątpliwie jesteśmy Jej spadkobiercami. Nasz kościół i wzajemna pomoc niech będą żywym pomnikiem Jej ofiarności i naszego Dobra, które mamy w sobie. Pamiętajmy, że "Dobro wraca ze zdwojoną siłą".

Homilię wygłoszoną przez ks. Marka Chmielewskiego w czasie tej uroczystej Eucharystii w całości można posłuchać tutaj.

W dzień taki jak dzisiejszy nie mogło zabraknąć uroczystej Mszy Świętej w intencji Ojczyzny. Wierni zgromadzili się wieczorem, aby dziękować Panu Bogu za niepodległą Polskę oraz prosić, aby pobłogosławił nasz wolny kraj. Na Ołtarzu Pańskim złożyliśmy Najświętszą Ofiarę, powierzyliśmy wszystkich Polaków i całą Polskę pod opiekę Pana Boga.

O swojej Polskości, o niezmiernej wdzięczności tym, którzy oddali swe życie abyśmy my mogli żyć w wolnej Polsce, świadczyła grupa młodzieży na czele z Marcinem Napierałą. Młodzi, utalentowani Polacy z Potulic i okolic zaprosili wszystkie pokolenia Polaków na wieczór pieśni i poezji patriotycznej. Młodzież swoim zaangażowaniem, wykonaniem stworzyła atmosferę wzruszenia. Po niejednym policzku spłynęła łza. Wśród słów cytowanych wierszy, śpiewu, nastała chwila zadumy.

Warto zastanowić się nad sensem słów, które rozbrzmiewały w murach naszego kościoła i w sercach wszystkich przybyłych.

Grupa zdolnych Patriotów starała się przypomnieć wszystkim zgromadzonym, że:

Z dumą i godnością mamy podjąć dziedzictwo jakim zostaliśmy obdarowani, a najważniejsze:

Laura, młoda i zdolna dziewczyna z sąsiedniej parafii, której Przyjaciele kwestowali przed drzwiami wielu kościołów, w tym i naszym, odeszła do Boga w czwartek o 18.25.

Posłaliśmy "Światełko do Nieba" dla Laury, otaczamy Ją i Jej bliskich modlitwą.

Dziś w nocy, Pan Bóg wezwał Ją przed Swój tron. W tych trudnych dla naszego Księdza Kapelana chwilach, nie pytajmy "Dlaczego?", a modlitwą dziękujmy Panu Bogu za dar życia Pani Czesławy.

Składamy najszczersze wyrazy współczucia Ks. Ryszardowi, Rodzinie i Najbliższym, otaczając ich modlitwą, a także pamiętając o tym, że:

Człowiek w obliczu śmierci sięga rozpaczy,
a zrozumie swe szczęście dopiero, gdy ją zobaczy.
Na ziemi pozostał smutek i tęsknota,
jednakże to przed Nią otworzyły się Nieba wrota.
Pomódlmy się za duszę Świętej Pamięci Czesławy,
Przyjacielu i Przyjaciółko droga,
bo jakaż to trwoga, gdy bliska Ci osoba ogląda już twarz Pana Boga?

Jak już informowaliśmy, swoje ziemskie pielgrzymowanie do Domu Ojca zakończyła Mama Ks. Ryszarda. Każdy kto chciał mógł towarzyszyć na ostatniej drodze Pani Czesławie.

Dla wielu był to dzień jak każdy inny, lecz dla naszego Księdza, Jego bliskich, Rodziny i Przyjaciół, był to czas powrotu do przeszłości i zmierzenia się z przyszłością.

Dla nas, którzy duchowo wspierali Ks. Kapelana, był to czas zadumy, spojrzenia na swoje życie z perspektywy Wędrowca. Wspólnie dziękujmy Panu Bogu za dar życia, za ludzi, których stawia na naszej Drodze i módlmy się wzajemnie za siebie. Łatwo jest wierzyć i trwać, gdy wszystko się układa, gdy Pan Bóg błogosławi. W chwilach trudnych, gdy jesteśmy doświadczani, jakże potrzebne jest wsparcie, życzliwy gest, obecność, wspólne trwanie i modlitwa. Jak usłyszeliśmy podczas dzisiejszej Mszy Św. w Stargardzie Szczecińskim: cokolwiek czynimy, „czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy”.

Pani Czesława była kobietą dzielną, co podkreślało wiele osób podczas uroczystej Mszy Świętej pogrzebowej. Owocem Jej życia są wspaniałe dzieci, które wychowała ku większej chwale Pana Boga. A w co obfituje Twoje życie?

Oby każdy z nas mógł kiedyś powtórzyć: "W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, Wiary ustrzegłem".

Grób, znicz, ziemia,
ludzie, których fizycznie już z nami nie ma.
Czy to już koniec?
Nie, to dopiero początek,
wiecznego Dobra zakątek.
Wędrujemy, o kamienie się potykamy,
lecz wspierają nas ludzie, których w Drodze spotykamy.
Rozliczeni zostaniemy z tego jak bardzo innych ludzi kochamy,
czy wtedy otworzą się przed nami Niebios bramy,
czy Chrystus przytuli nas do Swej rany,
czy Ojciec powie: "Witaj, Synu ukochany"?!
Każdego dnia umieramy,
by narodzić się do wiecznego Życia,
wspólnie Wiarą, Nadzieją i Miłością świat zwojujemy,
Królestwo Niebieskie posiądziemy.

Rozpoczynamy Adwent, czas wzmożonego oczekiwania, przygotowywania serc na ogromną Radość, na kolejne już w naszym życiu święta Bożego Narodzenia. Zapraszamy wszystkie dzieci w każdy PONIEDZIAŁEK, ŚRODĘ oraz PIĄTEK na Roraty.

Podczas Mszy Świętej będziemy czuwać wraz z Maryją i szykować miejsce w naszych sercach, domach i rodzinach na przyjęcie Zbawiciela.

Cztery tygodnie oczekiwania przed nami,
przyozdabiać będziemy nasze serca nie kolorowymi lampkami,
lecz dobrymi uczynkami.
Przy ołtarzu cztery świece stoją,
czy nasze serca Miłością zapłoną?
Podzielimy się z potrzebującymi słodyczami,
by Radość i Miłość prawdziwie zaistniała między nami.
Na Roraty przychodzimy z lampionami,
lecz Drogę oświecać będziemy czystymi sercami i szczerymi uśmiechami.

Adwent wielu ludziom kojarzy się z wyrzeczeniami, ale również i z niespodziankami. Połączmy przyjemne z pożytecznym! Dbając o figurę, o swoje zdrowie, możemy zrobić dobry uczynek i sprawić przyjemność niejednej osobie. Zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału w akcji:

Podczas tegorocznego Adwentu zbieramy słodycze, tzn. cukierki, lizaki, czekoladki, pierniki, batoniki w każdej ilości, dla dzieci z bliskiej sercu Ks. Proboszcza Białorusi.

Jakże niewiele potrzeba,
aby ujrzeć w oczach dziecka kawałeczek nieba!
Najpiękniejszym darem jest, gdy niczego w zamian nie oczekujemy,
gdy innym prawdziwą radość darujemy.
Ofiarować możemy tyle, ile mamy sami,
podzielmy się z dziećmi tymi słodkimi drobiazgami.

"Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest;
nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi".
Św. Jan Paweł II

W myśl słów "Kto nie próbuje, ten nie otrzymuje" Ksiądz Proboszcz nieustannie zabiega o środki potrzebne do restauracji Perełki Potulic. Na prośby i wnioski Administratora naszej parafii, pozytywnie odpowiedziały władze Powiatu Nakielskiego.

Podczas porannego spotkania Pana Starosty – Tomasza Miłowskiego, Wicestarosty – Pana Andrzeja Kindermana i naszego Księdza Proboszcza została podpisana umowa o dofinansowanie tego przedsięwzięcia.

Niemała kwota zostanie przeznaczona na cel, jakim jest restauracja zachodniej części elewacji naszej świątyni, wartość której jest dla nas bezcenna. Dziękujemy za dotację, która jest wyrazem poparcia nieprostego zadania jakim w dzisiejszych czasach jest dbanie o prawdziwe wartości, takie jak Wiara, Nadzieja i Miłość. Pragniemy, aby nasza świątynia była pomnikiem ofiarności i Dobra, do którego przedstawiciele władzy Powiatu Nakielskiego dołożyli swoją "cegiełkę". Nasz kościół wymaga jeszcze wiele wkładu i pracy, aby odzyskał swą dawną świetność. Wierzymy jednak, że z pomocą Ludzi Dobrej Woli, świątynia ta znów będzie zachwycać swym pięknem i przypominać o głębi i bogactwie dusz wspierających to dzieło.

Nie zapominajmy, że razem możemy więcej. Wielu z nas pragnie, aby przywrócić dawny blask naszego kościoła, a co my robimy w tym kierunku? Każdego komu bliska jest nasza świątynia, dzieło, któremu początek dała hr Aniela Potulicka, wyzwanie, którego podjął się Ks. Bogdan Krysiński, owoc pracy Jego następców zachęcamy do wsparcia finansowego.

"Ziarnko do ziarnka i zbierze się miarka", pamiętajmy, że "dobro uczynione wraca do nas ze zdwojoną siłą".

Relację i fotografie z dzisiejszego spotkania można również przeczytać i obejrzeć na oficjalnej stronie Powiatu Nakielskiego klikając tutaj.

W Kościele ten dzień poświęcony jest św. Mikołajowi, biskupowi z Miry, który wyróżniał się pobożnością oraz wrażliwością na niedole bliźnich. Św. Mikołaj był gorliwym duszpasterzem, ale również dbał o potrzeby materialne tych, których spotykał na swej życiowej Drodze. Zapoczątkował piękny zwyczaj obdarowywania innych. Wbrew utartym opiniom nie jest to postać fikcyjna, nie jest to wymyślony starszy Pan z siwą, długą brodą, dużym brzuchem, w czerwonym stroju i czapce z pomponem. W wielu wiarygodnych źródłach możemy przeczytać życiorys tego Świętego i dowiedzieć się o wielkości i szczodrości Jego serca, a następnie brać z Niego przykład.

Dzisiaj każdy z nas może być "Św. Mikołajem", może dokonywać cudu jakim jest szczery uśmiech. Moc radości sprawia nam dawanie prezentów innym.

W Gorzeniu o 9.30, a w Potulicach na Mszy Świętej o godz. 11.00, na dzieci czekała słodka niespodzianka. Jak wiemy, Św. Mikołaj przybywa nocą do tych najgrzeczniejszych, dlatego też nocą przyjechał do naszych Księży i zostawił słodycze dla Milusińskich.

Ksiądz Proboszcz chciał z Nim jeszcze porozmawiać, ale… niestety, zdążył zauważyć tylko, że sanie zaprzęgnięte w trzy pary reniferów, mają numery rejestracyjne z Białegostoku, a pojazd z naszym ulubionym Świętym pojechał radować innych, gdyż na świecie wiele Dobra potrzeba, aby wszystkie grzeczne dzieci wznosiły swe wdzięczne oczy do Nieba.

Szerokimi uśmiechami, oczami od radości błyszczącymi DZIĘKUJEMY,
Dobro przekazywać obiecujemy,
w swej modlitwie pamiętać będziemy.

Zdarzył się Cud, narodził się Bóg, podziwiać i radować się przybył tłumnie lud.

Przez cały Adwent spotykaliśmy się regularnie na Roratach, przygotowując miejsce w naszych domach, rodzinach i sercach na nadejście Maleńkiego Wielkiego Cudu. Msze Święte roratnie to czas radosnego oczekiwania oraz prostowania naszych życiowych Dróg. Podczas tych spotkań uczyliśmy się ufności w Miłosierdzie Boże, doskonaliliśmy się pod bacznym okiem Ks. Proboszcza w posłuszeństwie i Miłości bliźniego.

O godz. 20.00 wołaniem "Przyjdź, Jezu, przyjdź" dzieci, oświecając drogę lampionami i płonącymi sercami przywitały Nowonarodzone Boże Dziecię.

Nasze parafialne Pociechy otoczyły żłobek czerpiąc ciepło i prawdziwą Radość. Ich twarze jaśniały blaskiem Bożej chwały, którą ujrzeliśmy w pięknie przygotowanym żłóbku. Oddając pokłon Królowi królów zaśpiewaliśmy wspólnie kolędę naszemu Panu i tym samym rozpoczęliśmy uroczystą Mszę Świętą - Pasterkę oraz świętowanie, Bożej łaski wychwalanie.

"...To właśnie tego wieczoru,
zło ze wstydu umiera
widząc, jak silna i piękna
jest Miłość, gdy pięści rozwiera..."

Świąt Bożego Narodzenia nastał czas,
niech Miłość będzie w nas
niech Pokój wokół panuje
i Dobro nad złem króluje.

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia, i zbliżającego się też szybkimi krokami Nowego Roku, wszystkim odwiedzającym naszą stronę internetową, wszystkim którzy nam towarzyszą, wspierają nas, życzymy, aby nasz Pan, który nieustannie do nas przychodzi umacniał prawdziwą Miłość, stale przymnażał Wiary i wlewał w serca łaskę niegasnącej Nadziei.

Życzymy, aby świętowanie Uroczystości Bożego Narodzenia odbywało się w ciepłym, rodzinnym gronie, wśród bliskich, znajomych, przyjaciół, aby za przyczyną naszego świadectwa Pan narodził się i zamieszkał w sercach wielu.

Pan narodził się i zamieszkał z nami,
swoimi ukochanymi stworzeniami.
Przed tym Cudem zegnie się każde kolano,
Słowo Ciałem się stało,
by każdego Człowieka szanowano i kochano.
Gdy pierwsza Gwiazda na niebie zajaśnieje,
niech nasze życie prawdziwą Radością rozpromienieje.
"Porzućmy zło, przestańmy złem się bawić",
przyszedł nasz Pan, aby każdego grzesznika zbawić.

Tego dnia nasza uwaga koncentruje się wokół Świętej Rodziny. Trwając w oktawie świąt Bożego Narodzenia jako Rodzina parafialna, złożyliśmy najserdeczniejsze życzenia wszystkim naszym Siostrom i Braciom w Chrystusie Panu z całego Powiatu Nakielskiego oraz Gminy Nakło nad Notecią.

Boże Dziecię nam się narodziło,
naszą codzienność Swym światłem opromieniło.
Tak więc, i my idziemy, ciepło i życzliwość niesiemy.
Braterską Miłością dzielić się pragniemy,
wszystkich mieszkańców Powiatu Nakielskiego serdecznością obejmujemy.

Stary Rok żegnamy,
z sentymentem do niego wracamy,
przed Nowym otwierają się bramy,
niech w życiu każdego zdarzy się cud,
na który czekamy.

2016 rok witamy,
rozpoczynając świętem Bożej Mamy.
Pod Jej płaszcz się oddajemy,
z ufnością swe życie w Jej ręce składamy,
bo nie ma miejsca bezpieczniejszego,
niż w ramionach ukochanej Mamy.

Żegnając Stary Rok, spotkaliśmy się na Mszy Świętej dziękczynnej za otrzymane łaski w roku 2015.

Noc z 31 grudnia na 1 stycznia to nie tylko zabawa, ta noc skłania nas również do głębszej refleksji. Tak więc, zamykając drzwi roku 2015 wdzięczni za każdą chwilę, za każdą lekcję życia wejdźmy z optymizmem w Nowy Rok.

Pełni Wiary, Nadziei i Miłości, ufając w Boże Miłosierdzie zawierzmy się opiece Bożej Rodzicielki. Nie życzmy sobie tego, abyśmy mieli więcej, ale abyśmy stawali się lepszymi każdego dnia nowego roku, który jest dla nas szansą, aby być szczęśliwymi i uszczęśliwiać innych.

Wszystkim parafianom, wszystkim naszym bliskim, wszystkim tym, którzy odwiedzają naszą stronę internetową życzymy tego, aby nie zabrakło Wam tego, czego nie można kupić za żadne pieniądze.

Boża Rodzicielka na początku roku wszystkim błogosławi,
Jej Syn przyszedł na świat i wszystkich nas zbawi.
W Twe matczyne oczy, Maryjo, się wpatrujemy,
łaski u Pana Boga szukać będziemy.